Ani başlayan bel ağrılarında medikal tedavi ve / veya maniplasyon ağrının kontrolünde yeterlidir. 4 günden uzun istirahat genelde önerilmez. Kas gücü kaybını önlemek için ilk iki haftada düşük yoğunlukta egzersiz verilir, gövde kaslarına yönelik egzersiz için ilk iki haftanın geçmesi önerilir.
Hastaların akut şikayetleri geçtikten sonra işlerine ve günlük aktivitelerine mümkün olduğunca erken dönmeleri önerilir. Eğer şikayetler ısrar ederse ileri değerlendirme gerekebilir.
Siyatik bulgusu olan bacak ağrıları olan hastaların iyileşmesi daha yavaştır, bu hastalarda ileri değerlendirme için beklenebilir.
İlk üç ay içinde, sadece cerrahiden yarar göreceği düşünülen, ciddi omurga problemi, ağır siyatik bulguları olan hastalarda ileri görüntüleme yöntemleri istenir.
Siyatik ağrısı çeken hastaların %80’i ameliyat olmadan ağrı kesiciler ve istirahatle düzelir.
Sosyoekonomik problemler, psikolojik durum gibi fiziksel olmayan faktörler sonucu etkileyebilir.
Ani başlayan bel ağrılarının %90’ı ilk 4 hafta içerisinde iyileşeceği için özel bir tetkike gerek yoktur. Ayrıntılı bir muayene doktorun ilk yaklaşım yöntemini belirlemektedir. Hastanın ağrı yanında uyuşma, karıncalanma, hissizlik gibi şikayetleri, ağrının devamlı veya aralıklı olması, gece ağrısı, hangi tip aktiviteleri kısıtladığı, daha önce bu tip şikayetleri olup olmadığı ve bu semptomlarının tedaviye cevabı özellikle değerlendirilmelidir.
Ani başlayan bel ağrılarında radyolojik değerlendirme ilk bir ay içinde önerilmemektedir. Bir ayı geçen fonksiyon kısıtlılık ve ağrı varsa ileri değerlendirme yapılır.
Üç ay içinde yapılan uygun tedaviye rağmen düzelmeyen hastalarda cerrahi seçeneği düşünülmelidir. Sadece bel ağrısı olan, ciddi nörolojik bulgusu veya belirgin sinir baskısı olmayan hastalar nadiren cerrahi tedaviden yararlanır.
Ciddi sinir basısı olup ameliyat olan hastaların çoğu bir ay içerisinde eski aktivite düzeylerine gelirler.
Bel ağrısının temel tedavisi iki ana amaca hizmet eder.
- Ağrının kontrolü,
- Sakatlığın önlenmesi.
Bel ağrısında şikayetler altı hafta içinde düzelmezse kronikleşme riski çok artar. Yapılan çalışmalarda kişinin 6 ay işten uzak kalmasının işe dönme oranını %50’ye düşürdüğü, iki yıl işten uzak kalan kişilerin ise herhangi bir işte çalışma olasılığının hemen hemen kalmadığı bildirilmektedir.
